Een makelaarskantoor is in het Verenigd Koninkrijk de belangrijkste manier voor de verkoper om zijn eigendom in handen van een andere persoon te krijgen, terwijl de koper zich aan mensen laat verkopen. Een makelaarskantoor heeft hoofdzakelijk twee functies:
(1) om het eigendom op de markt te brengen, en
(2) Om te onderhandelen over een verkoop van onroerend goed.
Een makelaar is een persoon die optreedt als bemiddelaar en onderhandelaar tussen verkoper en koper. In de wet wordt een persoon een vastgoedmakelaar genoemd, zelfs als hij als makelaar optreedt. Maar in het Verenigd Koninkrijk is er geen vaste regelgevende instantie die de functie regelt. Althans in contracten tussen een makelaar en een vastgoedmakelaar kan de makelaar een volmacht geven aan de vastgoedmakelaar, hetgeen in wezen betekent dat de vastgoedmakelaar als zodanig de cliënt van de makelaar is. Dit belet de makelaar niet om voor eigen rekening op te treden, waarvoor hij een honorarium in rekening mag brengen. Maar de aansprakelijkheid is hiertoe niet beperkt.
Makelaar: Een makelaar is de persoon die in naam van de verkoper onderhandelt over de verkoop van onroerend goed. Hij wordt ook wel de verkoper-marketingagent genoemd. Een makelaar kan kopers, verkopers, huurders of kredietverstrekkers vertegenwoordigen in de onroerend goed markt. Een huis-aan-huisverkoper kan ook zelf makelaar worden door zijn eigen huis te verkopen. In tegenstelling tot makelaars, die bij een instantie zijn ingeschreven, werken makelaars zonder enige regelgevende autoriteit, behalve die welke door de ruimste plaatselijke overheid wordt voorgeschreven. Door de vrijheid in het werk van de makelaar kan hij zijn eigen eigendom op de markt brengen, zijn concurrenten doorlichten en kiezen hoe hij werkt met mensen aan wie hij zijn dienst verkoopt. In de grote vastgoedmarkt is er geen term die zo synoniem is met de rol van makelaar. Makelaars kunnen zelfstandig werken of werken voor een agentschap op commissiebasis. Velen van hen werken op commissiebasis omdat het werken voor geen vast bedrag aan commissie hun toewijding aan hun werk vereist, d.w.z. dat zij voor zichzelf werken. In het Verenigd Koninkrijk zijn de Estate Office Standards, functionele specificaties, in 2005 tot stand gekomen met de holdings van de Premier en de Royal Institution of Chartered Surveyors. Het was een reactie op de toename van fraude, ongereguleerde praktijken, gebrek aan regelgeving en opkomende verschillen in aanpak tussen de twee sectoren.
Een van de normen, die waarschijnlijk het meest wordt gebruikt, is dat klanten van makelaars “een financieel belang hebben met het oog op hun toekomst”. Makelaars moeten hun klanten informeren over de kosten van de verkoop van hun woning, en hen ook informeren over de waarde van hun woning op de open markt. Bovendien moet de makelaar ook de volledige verantwoordelijkheid dragen voor het ter beschikking stellen van een woning aan iemand als hij de eigenaar meedeelt dat hij zijn woning verkoopt. Over het algemeen worden al deze diensten geleverd door de makelaar, die vervolgens een commissie krijgt voor zijn/haar werk.
In sommige gevallen mag de verkoper van de dienstverlening afzien. In het contract kan bijvoorbeeld een clausule worden opgenomen waarin staat dat indien de verkoper niet tevreden is met de verleende dienst, de makelaar niet verplicht is verder te werken. De koper heeft echter niet het recht om uit de verkoop te stappen. Een andere veel voorkomende reden om van het contract af te zien is een onvermogen om met de makelaar te werken, ongeacht de diensten die worden verleend. Ten slotte zijn er situaties waarin de makelaar verzuimt de meer dan één potentiële koper te informeren, zelfs nadat het contract is gesloten. Een makelaarskantoor is in het Verenigd Koninkrijk de belangrijkste manier voor de verkoper om zijn eigendom in handen van een andere persoon te krijgen, terwijl de koper zich aan mensen laat verkopen. Een makelaarskantoor heeft hoofdzakelijk twee functies:
(1) om het eigendom op de markt te brengen, en
(2) Om te onderhandelen over een verkoop van onroerend goed.
Een makelaar is een persoon die optreedt als bemiddelaar en onderhandelaar tussen verkoper en koper. In de wet wordt een persoon een vastgoedmakelaar genoemd, zelfs als hij als makelaar optreedt. Maar in het Verenigd Koninkrijk is er geen vaste regelgevende instantie die de functie regelt. Althans in contracten tussen een makelaar en een vastgoedmakelaar kan de makelaar een volmacht geven aan de vastgoedmakelaar, hetgeen in wezen betekent dat de vastgoedmakelaar als zodanig de cliënt van de makelaar is. Dit belet de makelaar niet om voor eigen rekening op te treden, waarvoor hij een honorarium in rekening mag brengen. Maar de aansprakelijkheid is hiertoe niet beperkt. Een makelaar is de persoon die in naam van de verkoper onderhandelt over de verkoop van onroerend goed. Hij wordt ook wel de verkoper-marketingagent genoemd. Een makelaar kan kopers, verkopers, huurders of kredietverstrekkers vertegenwoordigen in de onroerend goed markt. Een huis-aan-huisverkoper kan ook zelf makelaar worden door zijn eigen huis te verkopen. In tegenstelling tot makelaars, die bij een instantie zijn ingeschreven, werken makelaars zonder enige regelgevende autoriteit, behalve die welke door de ruimste plaatselijke overheid wordt voorgeschreven. Door de vrijheid in het werk van de makelaar kan hij zijn eigen eigendom op de markt brengen, zijn concurrenten doorlichten en kiezen hoe hij werkt met mensen aan wie hij zijn dienst verkoopt.
In de grote vastgoedmarkt is er geen term die zo synoniem is met de rol van makelaar. Makelaars kunnen zelfstandig werken of werken voor een agentschap op commissiebasis. Velen van hen werken op commissiebasis omdat het werken voor geen vast bedrag aan commissie hun toewijding aan hun werk vereist, d.w.z. dat zij voor zichzelf werken. In het Verenigd Koninkrijk zijn de Estate Office Standards, functionele specificaties, in 2005 tot stand gekomen met de holdings van de Premier en de Royal Institution of Chartered Surveyors. Het was een reactie op de toename van fraude, ongereguleerde praktijken, gebrek aan regelgeving en opkomende verschillen in aanpak tussen de twee sectoren. Een van de normen, die waarschijnlijk het meest wordt gebruikt, is dat klanten van makelaars “een financieel belang hebben met het oog op hun toekomst”. Makelaars moeten hun klanten informeren over de kosten van de verkoop van hun woning, en hen ook informeren over de waarde van hun woning op de open markt. Bovendien moet de makelaar ook de volledige verantwoordelijkheid dragen voor het ter beschikking stellen van een woning aan iemand als hij de eigenaar meedeelt dat hij zijn woning verkoopt. Over het algemeen worden al deze diensten geleverd door de makelaar, die vervolgens een commissie krijgt voor zijn/haar werk.
In sommige gevallen mag de verkoper van de dienstverlening afzien. In het contract kan bijvoorbeeld een clausule worden opgenomen waarin staat dat indien de verkoper niet tevreden is met de verleende dienst, de makelaar niet verplicht is verder te werken. De koper heeft echter niet het recht om uit de verkoop te stappen. Een andere veel voorkomende reden om van het contract af te zien is een onvermogen om met de makelaar te werken, ongeacht de diensten die worden verleend. Ten slotte zijn er situaties waarin de makelaar verzuimt de meer dan één potentiële koper te informeren, zelfs nadat het contract is gesloten.
Lees meer